Nga Katrina vanden Heuvel/
Në 100 ditët e tij të para, Presidenti Biden ka shpalosur elementë të axhendës së tij të reformave të brendshme “ndërto përsëri më mirë”, përfshirë Planin Amerikan të Shpëtimit, projektligjin e tij të infrastrukturës prej 2 trilion dollarësh dhe një plan familjar që do të vijë së shpejti. Njëkohësisht, ai ka hiperkarikuar politikën e tij të jashtme “Amerika është kthyer”, duke shkëmbyer fy erje me Rusinë dhe Kinën, duke g oditur kampet e milicive iraniane në Siri, duke u bashkuar përsëri me marrëveshjen e klimës në Paris dhe shumë të tjera. Si brenda dhe jashtë vendit, iniciativat e tij duhet të kapërcejnë kundërshtimin e fortë. Pyetja më e madhe është nëse politika e jashtme do të gërryejë energjinë, vëmendjen dhe burimet e nevojshme për të rindërtuar Shtetet e Bashkuara në vend. Shtrirja e ambicieve të brendshme të Biden ka qenë një befasi e këndshme. Presidenti ka bërë thirrje për një politikë të re industriale për të adresuar ka tastrofën klimatike, investimet e vonuara në infrastrukturë dhe strehim, tregtinë e ndershme dhe politikat “buy American”, rritjen e taksave për të pasurit dhe korporatat, forcimin e të drejtave ekonomike dhe fillimin e korrigjimit të pab arazive racore.
Në të njëjtën kohë, Biden ka deklaruar prej kohësh se Shtetet e Bashkuara mbeten “kombi vendimtar” në të gjithë botën. Megjithëse ndihmësit e tij të sigurisë kombëtare pranojnë përparësinë e rindërtimit të forcës së Shteteve të Bashkuara në vend, ata thonë gjithashtu se kombi duhet të udhëheqë. Klima, pandemitë dhe strukturimi ekonomik global janë përparësitë e reja. Këto janë shtesë mbi ballafaqimin e fuqisë së madhe me Kinën dhe Rusinë, përpjekjen për të bashkuar demokracitë kundër aut oritarizmit, lu ftën e vazhdueshme kundër terr orizmit dhe një angazhimi të ri për të zbatuar “rendin ndërkombëtar të bazuar në rregulla”, që përkthehet në vijimin e rolit të SHBA që policojnë botën. Strategët “më të ndritshëm dhe më të mirë” të Biden në politikën e jashtme thonë se ata mund të ekuilibrojnë këto angazhime duke ushtruar atë që Hillary Clinton e quajti “fuqi e zgjuar”. Një angazhim i ri i aleatëve mund të ndajë barrat. Përdorimi i dronëve dhe forcave të operacioneve speciale, në krahasim me angazhimet madhore të trupave, mund të ulë kostot në lu ftën kundër terr orizmit, transmeton lexo.com.al.
Departamenti i Mbrojtjes, natyrisht, do të përdorë kër cënimin e Kinës për të ndihmuar lobimin për buxhete më të mëdha, por ekipi i Biden shpreson gjithashtu që kër cënimet e huaja mund të japin shtysë për reformat e brendshme. Për shembull, përballja në rritje me Kinën – atë që Sekretari i Mbrojtjes Lloyd Austin e quan “our pacing threat” – justifikon politikat industriale dhe tregtare për të ringjallur prodhimin e SHBA, investimet në hulumtime dhe zhvillim për të ruajtur avantazhin tonë teknologjik dhe përparimin në drejtësinë racore dhe reformat zgjedhore për të shfaqur bekimet e demokracisë. Sidoqoftë, mençuria e “fuqisë së zgjuar” nuk është veçse një iluzion. Aleatët mund të ndajnë barra, por ato mund të prishin gjithashtu planet, siç ilustrohet nga përgjegjësia e dyshuar e Izraelit për hedhjen në erë të disa shënjestrave në një vend bërthamor iranian ndërsa administrata amerikane kërkon të ringjallë marrëveshjen bërthamore iraniane. Kun dërshtarët shfaqin papritur përç arje, siç ilustrohet nga vendosmëria e re e Kinës në Detin e Kinës Jugore.
Dhe ndërsa Biden pohon se “diplomacia është kthyer” – duke premtuar të përdorë forcën ush tarake vetëm si një “mundësi të fundit” – Presidenti trashëgon një qëndrim global të panjohur për shumicën e amerikanëve. Shtetet e Bashkuara janë të angazhuara me Traktat për mbrojtjen e rreth një të katërtës së popullsisë së botës. Ajo mban gati 800 baza në më shumë se 70 vende. Dhe forcat e Operacioneve Speciale të SHBA-së operuan në 138 vende në vitin 2016. Nuk është për t’u habitur, buxheti us htarak i SHBA është më i madh se ai i 10 kombeve pasuese së bashku, shumica e të cilëve janë aleatët tanë. Ky nivel i angazhimit të vazhdueshëm ush tarak gjeneron një seri kri zash të pafundme ku Shtetet e Bashkuara janë përfshirë tashmë. “Fuqia e zgjuar” nuk ofron asnjë përgjigje, siç demonstroi “fuqia e zgjuar e Clintonit në më të mirën e saj” – ndërhyrja kata strofike në Libi, transmeton lexo.com.al.
Nuk ka rrugëdalje të lehtë. Me siguri, ekipi i Biden duhet të këshillohet të ulë pritshmëritë. Ulni angazhimet tona jashtë vendit, përfundoni lu ftërat e përjetshme, mbyllni pjesën më të madhe të perandorisë së bazave. Bëni të qartë për aleatët se përparësia e Amerikës është rindërtimi i forcës së saj në vend. Angazhoni Kinën dhe Rusinë në përpjekjet për të adresuar ndryshimin e klimës dhe sëm undjet ngjitëse dhe për të frenuar garat e arm ëve bërt hamore dhe kibernetike. Përqendrohuni në konkursin se cili vend siguron më së miri për njerëzit e tij. Çdo President dhe Kongres modern amerikan e përjetësojnë ush trinë amerikane si më të fuqishmen në botë. Një President me të vërtetë novator do të frenonte operacionet us htarake që na shpërqendrojnë dhe na lodhin. Është e qartë se Shtetet e Bashkuara nuk mund të përballojnë të jenë “kombi vendimtar” në të gjithë globin dhe të rindërtojnë një demokraci dhe ekonomi të gjallë në vend. Kombet e mëdha bien kur refuzojnë të përshtaten me realitetet e reja. Në ditët e tij të para në detyrë, politika e brendshme e Biden reflekton atë vetëdije. Pyetja është nëse politika e tij e sigurisë kombëtare do të jetë e vetëdijshme gjithashtu./TheWashingtonPost/Lexo.com.al/e.c.
