Skandalet e njëpasnjëshme që po godasin BFI-në e Shaqir Fetait tashmë nuk mund të konsiderohen thjesht si incidente të izoluara, por si simptoma të një sistemi të kalbur. Keqpërdorimi i eurove të mbledhura për aksione humanitare dhe mungesa e transparencës mbi destinacionin e tyre tregon qartë për një krizë morale dhe institucionale që ka kapluar BFI-në.

Nga Sadik Munishi

Rastet e keqpërdorimeve financiare në Bashkësinë Fetare Islame (BFI) të Maqedonisë së Veriut dhe, së fundmi, nga Myftinia e Strugës, po përforcojnë krizën e thellë të besimit që qytetarët muslimanë ndjejnë ndaj institucionit fetar të cilin Shaqir Fetai po e katandis deri në institucion të turpit. Këto akuza të rënda mbi abuzimin e mbi 10,000 eurove të mbledhura për ndihmë humanitare dhe zhdukjen e fondeve pa gjurmë janë një shuplakë e dhimbshme mbi moralin dhe transparencën e institucioneve fetare që duhet të jenë shembull për integritet.
Sipas dokumenteve të siguruara nga Agjencia e lajmeve Zhurnal, Myftinia e Strugës ka pranuar fonde që tejkalojnë shumën e deklaruar prej 5,725 eurove dhe nuk ka dokumentuar asgjë mbi pjesën e mbetur të parave. Kjo shpërputhje e qartë financiare, e cila vjen me prova të arkëtimeve dhe deklaratave të vetë Myftinisë, duhet të ishte alarmi kryesor për institucionet qendrore të BFI-së, veçanërisht për kreun e saj, të ashtuquajturin “reis” Shaqir Fetahu. Por, heshtja e tij e turpshme po amplifikon jo vetëm krizën, por edhe dyshimet mbi një sistem të kalbur deri në themel.

Pse Shaqir Fetai po hesht

Pyetja që ngritët me të drejtë nga xhemati dhe qytetarët është e thjeshtë: Pse Shaqir Fetai nuk merr masa? A ka frikë Reisul Ulema që pasojat do të zbulojnë skema më të thella abuzimesh financiare që mund ta implikojnë edhe vetë atë? Apo është pjesë e një loje të mëdha për ta mjegulluar situatën, duke u mbështetur në drejtësi të blerë dhe në një opinion publik të lodhur nga skandalet e përditshme? Pse nuk ka iniciuar ai hetime të brendshme ose marrjen e masave ndaj Myftinisë së Strugës? Pse, në vend të marrë rolin e udhëheqësit shpirtërëror dhe institucional, ai zgjedh të heshtë? Kjo heshtje flet për dy skenarë të mundshëm: ose ai është bashkëfajtor në këtë rrjet korrupsioni, ose është krejtësisht i paaftë të përmbushë detyrën e tij.
Shaqir Fetai duhet të kuptojë se heshtja e tij nuk do ta shpëtojë nga kritikat dhe nuk do ta mbrojë nga përgjegjësia ligjore apo morale. Përkundrazi, ajo po dëmton më tej legjitimitetin e BFI-së dhe po thellon bindjen se ky institucion nuk është më në shërbim të besimtarëve, por në shërbim të interesave të ngushta të individëve të korruptuar.
Fakti që nuk ka pasur asnjë deklaratë të qartë nga BFI, as nga Reisul Ulema, është tregues i qartë i një taktike për ta “pushuar” çështjen deri sa opinioni publik të harrojë. Por qytetarët nuk janë më të gatshëm ta harrojnë këtë poshtërim. Kërkesat e tyre për transparencë dhe drejtësi janë në rritje, dhe heshtja e vazhdueshme e “reisit” veçse i ushqen dyshimet se edhe ai është pjesë e problemit.

Kriza morale dhe institucioni i kalbur

Kjo situatë shtron një problem më të thellë: nëse institucioni që duhet të udhëheqë me moralin e komunitetit është vetë i zhytur në abuzime, si mund të pretendojë të jetë busulla shpirtërore për qytetarët? Këto akte të turpshme në emër të fesë, në të cilën xhemati ka mbështetur gjithmonë shpresat e tij, janë në thelb një tradhti ndaj parimeve të shenjta të Islamit.
Heshtja e kreut të BFI në raport me Myftininë e Strugës (dhe jo vetëm!) dëshmon qartë një mungesë të theksuar të vullnetit për të mbrojtur parimet dhe moralin, duke preferuar fshehjen dhe amnistimin e zyrtarëve të korruptuar. Një udhëheqës që refuzon të mbajë përgjegjësi dhe të veprojë kundër korrupsionit brenda organizatës së tij, humb të drejtën morale për të drejtuar.

Ku është drejtësia?

Në këtë rast, heshtja nuk është vetëm e turpshme; është kriminale. Organe të posaçme të inspektoratit shtetëror dhe sistemit të drejtësisë duhet të angazhohen për të hetuar thellë e me transparencë këtë skandal. Fshehja e fondeve të mbledhura për arsye humanitare nuk është thjesht çështje abuzimi financiar, por është tradhti ndaj parimeve fetare dhe morale që në themel promovojnë ndihmën ndaj të dobëtëve dhe nevojtarëve.
Inspektoratet duhet të shqyrtojnë të gjitha dokumentet dhe deklaratat financiare të myftinive ku ka patur dyshime mbi keqpërdorimin e fondeve. Ky rast, përveçse në nivel lokal, ngre pikëpyetje serioze për integritetin e menaxhimit financiar brenda BFI-së si institucion. Fakti që Shaqir Fetai vazhdon të mos veprojë sugjeron se heshtja e tij është një formë mbrojtjeje ndaj një rrjeti të gjerë korrupsioni.

Ndërhyrja e organeve shtetërore një domosdoshmëri urgjente

Përtej nivelit institucional fetar, është koha që edhe organet shtetërore të drejtësisë dhe inspektoratet financiare të marrin masa konkrete. Ky nuk është vetëm një rast abuzimi brenda BFI-së; është një krim që prek interesat e qytetarëve dhe shkel parimet themelore të drejtësisë dhe humanizmit.
Inspektoratet duhet të fillojnë një auditim të përgjithshëm mbi të gjitha transaksionet financiare të BFI-së dhe degëve të saj. Ndërkohë, Prokuroria Publike duhet të nisë hetime penale për të zbuluar përmasat e plota të abuzimit dhe për të mbajtur përgjegjës të gjithë ata që janë përfshirë, pavarësisht pozitës së tyre.

Xhemati meriton drejtësi dhe transparencë

Besimtarët nuk kërkojnë asgjë më shumë sesa transparencë, drejtësi dhe mbrojtje të vlerave fetare që ata i mbajnë të shenjta. Heshtja dhe mungesa e veprimit nga ana e “reisit” po e cenon edhe më shumë besimin e xhematit ndaj BFI-së.
Koha për veprim ka kaluar. Shaqir Fetai duhet të kuptojë se heshtja e tij nuk do ta shpëtojë nga përgjegjësia morale dhe institucionale. Përkundrazi, ajo do ta dënojë atë dhe të gjithë sistemin e BFI-së në sytë e qytetarëve si një institucion që nuk ka më as moralin dhe as legjitimitetin për të udhëhequr. Transparenca dhe llogaridhënia janë shtyllat që mund të shpëtojnë BFI-në nga rrënimi i plotë. Pa to, e ardhmja e kësaj organizate është në rrezik të madh.
Besimtarët muslimanë meritojnë një institucion fetar që i përfaqëson me ndershmëri dhe moral. Nuk ka më kohë për tolerim të korrupsionit dhe abuzimeve në emër të fesë. Shaqir Fetai dhe të gjithë ata që kanë dështuar në përmbushjen e detyrave të tyre duhet të japin llogari.
Vetëm me transparencë, hetime të paanshme dhe veprime konkrete mund të rikthehet besimi në Bashkësinë Fetare Islame dhe në vetë parimet e shenjta të Islamit. Ndryshe, kjo krizë nuk do të jetë më thjesht një skandal, por një vulë e zezë në historinë e një institucioni që dikur simbolizonte shpresë dhe udhëzim shpirtërëor.