Një ditë bashkëpunëtorët e Stalinit, të shqetësuar për zhvillimin e revolucionit rus dhe para vuajtjeve që po kalonin njerëzit, iu afruan diktatorit për të shprehur shqetësimin e tyre dhe i kërkuan që të bënte me ta një takim për të gjetur zgjidhje. Stalini, i cili i priti në shtëpinë e tij, i ftoi të hynin në oborrin e shtëpisë, ku ai kishte disa pula. Pa thënë asnjë fjalë, diktatori mori njërën prej tyre, e shtrëngoi fort dhe pak e nga pak filloi ta rrjepë atë të gjallë, pa i bërë aspak përshtypje dhimbja dhe vuajtja që po vuante e shkreta kafshë.
Sapo mbaroi së rrjepuri të tërën, e la në tokë, ashty të coptuar, të trembur nga i ftohti dhe të frikësuar nga vuajtjet që sapo kishte kaluar. Diktatori u largua prej saj, mori një grusht gruri në dorë dhe filloi ta hidhte grurin, pak nga pak, pranë këmbës së tij. Pula, pavarësisht vuajtjeve që kishtë pësuar, vrapoi me shpejtësi, duke iu afruar për të ngrënë grurin që Stalini po hidhte gradualisht pranë këmbëve të tij. Udhëheqësi sovjetik shikoi bashkëpunëtorët e tij dhe tha: “Ja, kaq e thjeshtë është të qeverisësh budallenjtë. A e patë se si më ndoqi pula pavarësisht dhimbjes që unë i shkaktova asaj? Kështu janë shumica e popujve, pavarësisht dhimbjes që iu shkaktojnë qeveritarët e tyre dhe politikanët, i ndjekin ata për faktin e thjeshtë sepse marrin një lëmoshë ose një kothere bukë për të shuar urinë për një ose dy ditë.”/Autori Anonim/