Në historinë e lidershipit, ka shembuj që na frymëzojnë dhe të tjerë që na kujtojnë se si pushteti mund të keqpërdoret në mënyrën më të ulët dhe më të turpshme. Rasti i Shaqir Fetait, i cili u vendos në krye të Bashkësisë Fetare Islame (BFI) pas një tradhtie të madhe, është një ilustrim tragjik i asaj se si ambicia personale mund të minojë parimet fetare, morale dhe institucionale.

Nga Nafie Suliman

Një lider që ndërton karrierën mbi tradhti të njëpasnjëshme nuk është vetëm simbol i mungesës së moralit, por edhe i paaftësisë për të ndërtuar një vizion autentik dhe të qëndrueshëm. Rasti i Shaqir Fetait është një shembull i qartë i degradimit moral dhe institucional, ku karriera e tij ka një fillim dhe zhvillim të mbështetur mbi tradhëti, manipulime dhe marrëveshje të dyshimta. Një analizë më e thellë mbi këtë situatë nxjerr në pah disa dimensione kyçe.
Një lider që ndërton karrierën mbi tradhti të njëpasnjëshme nuk është një lider i vërtetë. Ky është një individ që sheh institucionet jo si një përgjegjësi për t’i shërbyer komunitetit, por si një mundësi për të ushtruar dominim dhe për të kënaqur ambiciet e veta personale. Një karakter i tillë tregon:
Paaftësi morale: Një person që tradhton bashkëpunëtorët dhe aleatët e tij nuk ka asnjë ndjenjë besnikërie apo ndershmërie.
Mungesë vizioni: Një lider i vërtetë ndërton përmes bashkëpunimit dhe krijimit të një ekipi të fortë, me profesionistë e jo me marioneta. Shaqir Fetai, duke eliminuar të gjithë ata që e ndihmuan, tregon se nuk është i aftë për një vizion afatgjatë.
Fiksim për pushtet: Për të, pushteti nuk është një mjet për të shërbyer, por një qëllim në vetvete.
Shaqir Fetai, siç dëshmojnë faktet historike, i nguli thikën pas shpine ish-kryetarit të vet. Ai nuk e arriti këtë vetëm përmes manipulimeve të veta, por edhe me ndihmën e strukturave të dyshimta, të cilat, siç është e njohur, ishin të motivuara nga interesa anti-fetare dhe anti-kombëtare. Ky akt tradhtie është një njollë jo vetëm për të, por për të gjithë ata që e ndihmuan në këtë lojë të pistë.
Tradhtia është një akt që shpesh flet më shumë për tradhtarin sesa për viktimën. Në këtë rast, ajo zbulon një karakter të prirur drejt manipulimit, gënjeshtrës dhe shfrytëzimit të çdo situate për përfitime personale. Shaqir Fetai nuk ndaloi me largimin e ish-kryetarit nga posti. Pas ardhjes në krye të BFI-së, ai vazhdoi rrugën e tradhtisë duke u kthyer kundër të gjithë atyre që e ndihmuan të arrinte aty ku është sot.

Tradhtia e parë: Ngjitja në pushtet përmes pabesisë

Është botërisht e njohur se Shaqir Fetai erdhi në krye të Bashkësisë Fetare Islame (BFI) përmes një akti tradhtie ndaj ish-kryetarit të këtij institucioni. Ky veprim nuk është vetëm një shkelje personale ndaj një bashkëpunëtori apo lideri, por një tradhti ndaj vetë parimeve dhe vlerave që një institucion fetar duhet të përfaqësojë. Udhëheqësit e një institucioni të tillë pritet të jenë shembull i moralit dhe ndershmërisë, jo protagonistë të intrigave dhe prapaskenave.
Një akt i tillë tradhtie tregon shumë për karakterin e një personi. Të ngjitesh në pushtet përmes një akti pabesie do të thotë të mos ndërtosh një karrierë mbi aftësitë dhe vizionin tënd, por mbi dobësinë dhe shfrytëzimin e situatave. Një lidership i bazuar në pabesi është, që në themel, i dobët dhe i paqëndrueshëm.

Largimi i aleatëve: Tradhtia e dytë ndaj bashkëpunëtorëve

Pasi Shaqir Fetai mori “pushtetin” e garantuar nga shërbimet e dyshima antikombëtare dhe antifetare, ai u kthye kundër atyre që e ndihmuan në këtë tradhti fillestare. Kjo është një tjetër dëshmi e mungesës së moralit dhe parimeve. Një lider që nuk respekton marrëveshjet dhe që tradhton bashkëpunëtorët e tij tregon jo vetëm mungesë integriteti, por edhe një mungesë të theksuar strategjie afatgjatë.
Largimi i atyre që e ndihmuan është tregues i një qasjeje oportuniste dhe të përqendruar vetëm te interesat personale. Një veprim i tillë shkatërron çdo mundësi për të ndërtuar një ekip të besueshëm dhe e lë liderin të izoluar, të rrethuar nga individë që nuk kanë motiv tjetër veçse frikën apo përfitimin momental.

Strukturat e dyshimta dhe marrëveshjet e heshtura

Ajo që e bën këtë situatë edhe më të zymtë është përfshirja e strukturave të dyshimta, të cilat luajtën një rol kyç në përkrahjen e Shaqir Fetait. Këto struktura, me sa duket, vepruan jo për hir të vlerave apo qëllimeve të përbashkëta, por për interesa të errëta që biejnë në kundërshtim me parimet fetare dhe kombëtare.
Më pas, siç është raportuar, edhe këtyre strukturave Shaqir Fetai u ktheu shpinën. Kjo nxit pyetjen: a kemi të bëjmë këtu me një tradhti të tretë apo me një marrëveshje të heshtur për “pavarësi në veprim”? Cilado qoftë përgjigjja, një gjë është e qartë: ky model i bazuar mbi manipulime dhe tradhti e ka degraduar Bashkësinë Fetare Islame në një arenë lojërash të fëlliqura pushteti.

Karakteri i një lideri që bazon suksesin mbi tradhti

Një person që ndërton karrierën e tij mbi tradhti të njëpasnjëshme nuk mund të përkufizohet ndryshe veçse si një lider i paaftë për të krijuar vlera reale. Karakteristika kryesore e këtyre individëve është mungesa e ndershmërisë, besimit dhe vizionit. Në vend që të jenë burim frymëzimi dhe udhëheqjeje, ata shndërrohen në burim pasigurie dhe frike.
Shaqir Fetai duket se mishëron pikërisht këtë model lideri: një person që përparon duke eliminuar ata që e ndihmojnë dhe duke u distancuar nga ata që mund ta sfidojnë. Ky është një model i rrezikshëm dhe i paqëndrueshëm, që më herët apo më vonë shpie drejt kolapsit personal dhe institucional.

Fundi i pashmangshëm i këtij modeli

Historikisht, liderët që bazojnë karrierën mbi tradhti dhe manipulime përballen me një fund të pashmangshëm. Paaftësia për të krijuar një ekip të qëndrueshëm dhe mungesa e një vizioni të qartë shpijnë drejt izolimit dhe kolapsit. Në një moment, ata që janë tradhtuar apo të tjerët që kanë vuajtur nga taktikat e liderit do të bashkohen për të sfiduar pushtetin e tij.
Në rastin e Shaqir Fetait, duket se një valë e tillë e kundërshtimit mund të jetë çështje kohe. Tradhtia mund të jetë një mjet i fuqishëm për të arritur pushtetin, por ajo nuk mund të garantojë qëndrueshmërinë dhe legjitimitetin e tij.

Si përfundojnë liderët si Shaqir Fetai

Shaqir Fetai dhe të ngjashmit me të nuk janë liderë të vërtetë, por oportunistë që shfrytëzojnë dobësitë e sistemit dhe të njerëzve për të përparuar. Fati i tyre është shpesh i parashikueshëm: izolim, humbje e mbështetjes dhe, më në fund, rrëzim nga pushteti.
Por çështja kryesore nuk është vetëm se si përfundojnë këta liderë, por çfarë dëmi lënë pas. Institucione si BFI-ja janë themeluar për t’i shërbyer komunitetit dhe për të mbrojtur vlerat e tij, jo për t’u shndërruar në arenë për ambiciet e individëve të pandershëm. Komuniteti dhe strukturat e institucionit duhet të ngrihen kundër kësaj qasjeje dhe të punojnë për të rikthyer integritetin dhe moralin në lidershipin e tyre. Vetëm kështu mund të shpresohet për një të ardhme më të mirë.

Kush do të mbrojë institucionet

Rasti i Shaqir Fetait nuk është vetëm një histori personale. Ai është një shembull i degradimit të një institucioni që duhet të jetë shembull i drejtësisë dhe ndershmërisë. Komuniteti dhe udhëheqësit e tjerë fetarë kanë një përgjegjësi të madhe: të mos lejojnë që tradhtia dhe manipulimi të bëhen standardi i lidershipit.
Institucionet fetare nuk mund të mbijetojnë mbi themelet e pabesisë. Është koha që ata që e kuptojnë seriozitetin e situatës të ngrenë zërin dhe të punojnë për të rikthyer moralin dhe integritetin në udhëheqjen fetare. Vetëm atëherë do të mund të shpresohet për një të ardhme më të mirë dhe më të drejtë për komunitetin që meritojnë një lidership të vërtetë, jo një teatër tradhtish dhe manipulimesh.